088 - 200 8800 Open/sluit menu

In gesprek met Michiel Mol

Wat drijft succesvolle mensen? Hoe weten zij zich te onderscheiden? Wat maakt dat zij in staat zijn te excelleren en het verschil weten te maken? Op zoek naar antwoorden op deze vragen gaat Erik van Gend in gesprek met mensen die het volledige potentieel uit zichzelf weten te halen. Een unieke en boeiende serie gesprekken waarbij Erik elke keer weer een ander onderwerp of thema aansnijdt.

Ik spreek met Michiel Mol af op zijn kantoor, een gerenoveerde boerderij in het hartje van Blaricum. Bij binnenkomst vallen de geëtaleerde ruimtepakken en schaalmodel spaceshuttles direct op. Terwijl ik even op Michiel wacht, nippend aan een kopje koffie, realiseer ik me hoe groot het contrast is. Misschien wel een treffende weerspiegeling van Michiel Mol, een man met meerdere facetten. Menigmaal afgeschilderd als flamboyante bon vivant, maar wanneer je hem eenmaal beter kent een gedreven ondernemer, succesvolle investeerder en visionair. Een wereldse avonturier die je vrijdags tegenkomt in de lokale stamkroeg. Een dromenjager met een jongensachtige charme, maar ook een betrokken vriend en vader. ‘s Ochtends brengt hij zijn kinderen naar school om vervolgens zijn jongensdroom om raketten de lucht in te schieten na te streven.

Je houdt je onder andere bezig met investeringen in technologie en ruimtevaart. Had je die fascinatie al op jonge leeftijd?

Ik was vrij laat met praten en heel vroeg met programmeren. Ik denk dat ik niet ouder was dan een jaar of acht toen ik een Teleac-cursus ging volgen om te leren programmeren. Ik had het geluk dat we thuis een van de eerste microcomputers in Nederland hadden. Ik stond op zaterdag om half zes op en kroop achter de computer om spelletjes te maken. Dat vond ik het mooiste wat er was. En dat is eigenlijk niet veranderd. Wat me enorm boeit, toen ook al, was die mens-computer interactie. De hersenen nabootsen op de computer om computers lerend te maken. Dat was allemaal nog erg nieuw en spannend.

Wist je op jonge leeftijd al dat je ondernemer wilde worden?

Ja, dat ondernemen zit er wel in. Dat is deels misschien door genen, deels door gesprekken aan tafel vroeger. Ik heb tijdens mijn studie twee jaar stage gelopen en dan werk je voor een baas. Dat vond ik eigenlijk ook best wel leuk, maar ik miste wel de snelheid, het aanpakken, de lat hoog leggen en er vol voor gaan.

“Ergens ben ik nog steeds die nerd, die het liefst achter zijn computer duikt.”

Bij Lost Boys heb ik geleerd dat ik geen echte manager ben. Ik vind het top om een kleine groep van 5, 10 of zelfs 20 gedreven, gemotiveerde en slimme mensen aan te sturen om samen iets geweldigs op te bouwen. In de fase daarna moet je het bedrijf managen. Ik ben daar niet secuur genoeg voor en het boeit me gewoon te weinig.

Daarnaast ben ik investeerder, maar dat is een hele andere rol. Mijn werkleven is zo ingericht dat ik met 2 of 3 bedrijven volop bezig kan zijn waar ik niet alleen aandeelhouder ben, maar ook actief bij betrokken ben. Dat is meestal in een creatieve marketing en adviserende rol. Dit doe ik bij een paar bedrijven, zoals eerst bij Lost Boys, Guerilla Games, Media Republic en nu bij Force Field VR (virtual reality) en XCOR Aerospace.

Wie zijn je grote voorbeelden?

Het ultieme voorbeeld is toch mijn pa. Hij heeft me alles geleerd en zakelijk gezien het honderd keer beter gedaan dan ik zou kunnen doen. Ik spreek hem vaak. Verder zijn er allerlei voorbeelden met twee tegenstrijdige kanten. Steve Jobs was natuurlijk een fantastische ondernemer aan de ene kant, maar bleek een vreselijke kerel te zijn. Met Elon Musk is het precies hetzelfde verhaal. Zakelijk gezien doet hij het geweldig, maar niet op de manier dat ik het zou doen. Richard Branson is de beste marketeer, maar inhoudelijk weet hij er weinig van. Ze hebben allemaal aspecten die ik bewonder, maar ik zou ze niet willen zijn of hun rol willen hebben.

De bedrijven waar je je mee bezig houdt zijn allemaal high-end, state of the art. De lat kan bijna niet hoog genoeg liggen lijkt het wel?

Dat is misschien wat in de aard van het beestje zit. Ik word altijd moe van mensen met de grootste ambities, maar die zich beperken tot Nederland. Waarom? Er zijn toch geen grenzen? We leven nu met internet, het is één wereld. Ik snap dat dat eng is. Vroeger werkte je als bakker hier in het dorp en je concurrentie zat een dorp verder. Dat is nu niet meer zo. Het is aan de ene kant heel moeilijk om uit te blinken, maar aan de andere kant heb je de opportunity om de beste van allemaal te zijn. En dat geeft me een enorme kick.

Heb je ooit ervaren dat je vanuit je achtergrond ook tegen vooroordelen aanvecht?

De vooroordelen zijn er, maar ik heb er goed mee leren omgaan. Het maximale wat je kan doen is gewoon laten zien dat je dingen afmaakt. Als je gymnasium in 6 jaar doet en in 3,5 jaar een informatica studie afrondt, heeft dat natuurlijk niets te maken met het feit dat je ouders zoveel geld hebben. In Nederland niet in ieder geval. En daarna een bedrijfje starten, dat is altijd simpel. Maar succesvol verkopen, dat is niet zo simpel. Dat is misschien wel het goede wat daaruit gekomen is, dat ik laat zien dat ik dingen niet alleen start maar ook succesvol afmaak. Als je iets afgemaakt hebt, laat dat zien dat je doorzet.

Heb jij het idee dat je het volledige potentieel tot dusver uit jezelf hebt gehaald?

Ik weet heel goed waar ik wel en waar ik niet goed in ben. Met de eigenschappen die ik heb probeer ik het beste uit mezelf te halen. Maar ik denk niet dat ik mijn volledige potentieel nu al heb bereikt. Het komt met ontwikkeling en ervaring. Anders zou dat betekenen dat je nooit fouten maakt en 100% efficiënt bezig geweest bent, maar dat kan een mens denk ik niet.

Je reist voor je werk de hele wereld over. Hoe ziet een gemiddelde werkdag eruit? Is het een strijd tussen werk en privé?

Om kwart voor zeven gaat de wekker, zeker als de kids er zijn. Ik ben ’s ochtends op mijn sterkst, dus vroeg opstaan vind ik niet erg. De balans vinden, ja het is een beetje cliché, maar dat is wel een dingetje. Na de scheiding waren de kids er een week wel, een week niet. Ik vind de balans moeilijk in de week dat ik de kids heb; ontbijten, naar school brengen, met huiswerk helpen. Mijn zoon komt om 3 uur uit school en dan ga ik met hem naar huis. Maar ik ga thuis gewoon verder met mijn mails en conference calls. Soms hebben kids immediate attention nodig, dan valt er iemand van de trap terwijl je net cijfers zit goed te keuren. Dat is dan weleens lastig.

Ik probeer de borrels, etentjes en late middag meetings allemaal in de week dat de kinderen er niet zijn te stoppen, die is dan ook helemaal bomvol, en de andere week dat niet te doen. Dat is natuurlijk het lastige als je met meerdere bedrijven bezig bent. Soms is het te veel en dan moet je keuzes maken. Dan moet ik altijd iemand teleurstellen. Maar daar zal iedereen weleens last van hebben.

Het vele reizen is goed te plannen. Ik kan niet bepalen wanneer een Formule 1 race is, maar als ik bij XCOR een boardmeeting heb in Los Angeles of voor Force Field VR in San Francisco of New York moet zijn, dan kan ik zelf de afspraken inplannen. Zo ben ik de ene week brave huisvader en de andere week weg.

Hoe ben je uiteindelijk in Het Gooi beland? Als ik je zo beluister zou je misschien beter gedijen in, ik noem een dwarsstraat, de San Francisco area.

Ja, maar ik reis zo veel. Ik heb soms het idee dat ik meer miles verdien dan een piloot bij de KLM. Ik zie de hele wereld. Met Formule 1 kom ik op de mooiste plekken en ontmoet ik spannende mensen. Voor Force Field VR zit ik vaak in Silicon Valley, maar ook in LA Hollywood en in New York. Ik ben daar zo veel dat ik het heerlijk vind om een rustpunt in Het Gooi te hebben. Gewoon even thuis. Ik vind die balans heerlijk.

Virtual reality en commerciële ruimtevaart; de toekomst lijkt de grootste gemene deler van jouw werk. Denk je dat mensen de snelle technologische ontwikkeling kunnen bijhouden?

De technologische ontwikkeling gaat zo snel dat ik niet weet of de mens zich wel snel genoeg kan aanpassen. Ik ben er al aan gewend, maar toch ga ik er anders mee om dan mijn kinderen. Die vinden dat de normaalste zaak van de wereld, die hebben daar geen moeite mee. Dat mensen het in zo’n korte tijd normaal zijn gaan vinden om op Twitter te zetten wanneer ze naar de wc gaan, had ik totaal niet aan zien komen. Het geeft wel aan dat de acceptatie steeds sneller gaat. Bij de vaste telefoon duurde het 50 jaar voordat 80% er een had. Bij de computer duurde dat 25 jaar, bij de mobiele telefoon 10 jaar. En Facebook had dat binnen een paar jaar voor elkaar.

“Ik hou van verandering. De meeste mensen vinden dat vreselijk. Ik vind dat heerlijk. Het liefst verander ik wel zelf dingen. Als anderen dingen veranderen, ben ik daar niet altijd blij mee.”

Je krijgt steeds meer robotisering. Er worden steeds complexere taken overgenomen. Dat wil niet zeggen dat er geen werk meer is, maar het type werk gaat veranderen. Ik denk niet dat mensen daardoor minder gaan verdienen, alleen meer vrije tijd krijgen voor minder werk. Er zal een hele verschuiving plaatsvinden. Misschien dat de gemiddelde werkweek over 40 jaar nog maar 20 uur is. Misschien duurt het weekend wel 4 dagen over 50 jaar.

Hoe verwacht je dat de toekomst eruit zal zien?

Er komt een dag dat men niet de snelweg op mag met een auto die niet zelf rijdt. Dan rijdt alles zonder file overal heen. Dat soort dingen voorspellen is niet zo moeilijk. Het is moeilijk te voorspellen wanneer het gaat gebeuren. Maar veel spannender zijn de dingen waarvan we niet zeker weten of ze gaan gebeuren en nu nog niet kunnen voorspellen.

“Het is jammer dat er op school alleen ‘geschiedenis’ gegeven wordt en geen ‘toekomst’. Dat lijkt me een veel leuker vak.”

Elke keer komt er weer een uitvinding waar nog nooit iemand aan gedacht had. Als je mensen 50 jaar geleden verteld had over het internet.. ja dat zijn dingen waar niemand nog over na had gedacht. 10 jaar geleden was er geen social media. Nu is het niet meer weg te denken. Dat gaat elke 10 jaar gebeuren. Over 10 jaar is er weer iets waar we nu nog geen weet van hebben. Dat vind ik zo’n raar en tegelijkertijd fantastisch idee.

Het enthousiasme waarmee Michiel praat over zijn werk en visie over de toekomst is aanstekelijk. Misschien is dat wel de clue van succesvol ondernemen, grenzeloos blijven dromen. Niet ‘the sky’, maar ‘space’ is the limit.

Bio Michiel Mol

Geboren: 4 augustus 1969
Woont: In Het Gooi
Vader van: Paulus, Myrthe, Pieter, Maaike
Werk: Succesvolle ondernemer en investeerder. Lost Boys, Media Republic, Guerilla Games, Force Field VR, Formule 1, XCOR Aerospace.

Met dank aan Nicole des Bouvrie, Gooisch Blad.

Gerelateerde trainingen

Persoonlijke Effectiviteit

Helder communiceren waar je belangen en wensen liggen? Resultaatgericht en doeltreffend te werk gaan? Dat leer je in deze training.

Persoonlijke Effectiviteit

Persoonlijke Effectiviteit

Volgende startdatum: 2 april
Locatie: 56 locaties
Aantal dagen: 3
Deelnameprijs: € 1.495,-
Lees meer

Praktisch Leidinggeven

Na deze training ben je in staat op basis van hedendaagse leiderschapsprincipes leiding te geven aan je team.

Praktisch Leidinggeven

Praktisch Leidinggeven

Volgende startdatum: 4 april
Locatie: 56 locaties
Aantal dagen: 2
Deelnameprijs: € 1.095,-
Lees meer

De Kunst van het Kiezen

Een van de leukste en meest inspirerende trainingen van dit moment. Een overvloed aan informatie en mogelijkheden zorgt ervoor dat om efficiënt te werken het maken van keuzes steeds belangrijker is. De manier waarop wij...

De Kunst van het Kiezen

De Kunst van het Kiezen

Volgende startdatum: 2 april
Locatie: 56 locaties
Aantal dagen: 2
Deelnameprijs: € 1.095,-
Lees meer