Toxic positivity

Met een positieve mindset bereik je meer dan met een negatieve. Door de kunst van herhaling, in acties maar ook gedachten, legt je brein nieuwe verbindingen waardoor positieve gewoontes ontstaan. Maar waar ligt het snijpunt met geforceerde positiviteit?

Wat is toxic positivity?
Toxic positivity, is een geforceerde positiviteit waarbij je jezelf of een ander in diverse situaties dwingt om emoties om te buigen naar een positieve mindset. Ondanks pijn en moeilijkheden. Vaak met de beste intenties wordt er gezegd: “laat het gewoon los”, “ah joh gewoon even schouders eronder” of “bekijk het maar van de positieve kant”. Deze opmerkingen geven geen erkenning aan onderdelen die wel ruimte vragen. Dit is niet een oplossing bieden, maar het ontneemt de mogelijkheid tot een gesprek en contact over het onderwerp. Als iemand zich gehoord voelt, kan er constructief worden overgegaan op compassie en dus een oplossing. En als je niet goed weet wat je moet zeggen? Dat aangeven of vragen wat de ander nodig heeft, is ook een start.

Duidelijke taal
Iemand kan met de beste intenties, toch toxic opmerkingen maken. Daarom is een eerste stap om zelf helder te zijn over je behoeftes. “Ik heb een vervelende dag en heb het liefste dat je luistert, zonder me te proberen op te beuren. Sta je daarvoor open?”. Hoeft natuurlijk niet zo letterlijk, maar zo creëer je wel bewustzijn.

Waar ligt de grens?
Met positieve gedachtes bereik je meer. Maar wanneer wordt het ontkenning van realiteit? Dat snijpunt ligt bij iedereen anders, aangezien dé realiteit niet tot nauwelijks bestaat, maar ontkenning van fysieke of mentale pijn komt goed in de buurt. Met doen alsof iets er niet is, neem je geen eigenaarschap waardoor er geen oplossing komt. Als een ander je gevoel ontkent, voel je dit vaak ook in je onderbuik. Het mag er niet zijn, waardoor je je juist minder goed voelt na zogenaamd opbeurende woorden.

Luisteren en vragenstellen
De kans is groot dat je zelf ook vaker naar anderen toe positieve opmerkingen maakt, die geen positief effect hebben. Mensen worden liever niet geconfronteerd met het ongemak/nare gevoelens van iemand anders, omdat ze daarmee ook geconfronteerd worden met hun eigen ongemak. Ze willen een oplossing bieden, zodat het vervelende maar snel weg is. Ontkenning is geen onbekend overlevingsmechanisme.

Wat is constructiever om te doen?

• Hou de emoties van de ander bij de ander. Uiteraard mag je er iets bij voelen, maar door er ongemakkelijk van te worden is de kans juist groter dat het blijft.
• Luister naar wat de ander zegt. Projecteer het niet direct op jezelf. Maar:
• Stel open vragen, gebaseerd op dat wat je hoort.
• Wees zelf ook helder. Als je wel iets wilt doen of zeggen, maar je weet niet wat. Vraag waar de ander behoefte aan heeft. En waar je eigen wens ligt. Misschien heb je er geen tijd voor of merk je dat het onderwerp voor jou gevoelig ligt. Geef dan aan dat je er wel voor de ander wil zijn, maar of je misschien iets anders kunt dóen (potje voetballen, taart bakken, andere afleiding).

Het kan interessant zijn om voor jezelf na te gaan wanneer je geneigd bent om niet goed positief te reageren. Wat is de trigger? Wat denk je op dat moment of voel je? Door even te pauzeren en bewust te zijn, kun je erachter komen wat de reden waarom je zo reageert. En heb je de mogelijkheid om iets anders te zeggen of vragen.